Hallo, ik ben 20 jaar en ben ondertussen 2jaar samen met mijn vriend die ik ongelooflijk graag zie. Hij is mijn eerste en ook mijn enige echte vaste relatie tot nu toe. Nu, toen we in het begin samen waren hadden wij geregeld seks. Op een moment is dat een beetje uit de hand gelopen en hadden wij op elk moment dat we samen waren seks, als ik een week bij hem bleef slapen, deden we het alle dagen en soms meer. Ik kon absoluut niet klagen en hij leek ook heel tevreden. Natuurlijk wist ik dat dat niet ging blijven duren. Nu, door bepaalde situatie ben ik bij hem en zijn moeder gaan wonen. En toen is het zo allemaal een beetje begonnen. Sindsdien zijn we alleen maar verder uit elkaar aan het groeien. Praten kennen we niet meer in onze relatie, echt praten bedoel ik dan. En veel aandacht wordt er ook niet in elkaar gespendeerd. Hij moet heel de week werken en werkt extra bij op zondag, en ik in de week en op zaterdag. Dus een dag samen vrij is zeer zeldzaam. En als we tijd hebben gaat hij liever weg met vrienden, hoewel we al ontzettend veel ruzie hebben gehad over het feit dat ik graag meer tijd met hem wil, zonder vrienden, gsm of wat dan ook waardoor ik niet zen volle aandacht kan krijgen. Nu, buiten dat zou ik ook graag meer seks hebben. Als ik men beste charmes bovenhaal en hij toevallig eens zin heeft doen we het 1x per week. We zijn 20, jong en hebben nog een heel leven voor ons, en ik heb nu eenmaal veel aandacht en liefde nodig. Alleen vat hij het absoluut niet, ik probeer duidelijker en duidelijker te worden en bespring hem zowat een beetje om hem duidelijk te maken dat ik zin heb en hem wil. Alleen heeft hij altijd een domme uitleg, zoals schatje laat me gerust, kheb teveel gegeten, ik ben tv aan het kijken..
Ik wordt er zot van, dus dacht ik het hem gewoon rechtaf te vragen. we lagen in bed en ik wou het hem nu echt vragen of hij nog wel tevreden is met ons seksleven. dus ik raap al men moed bijeen, en ik moet zeggen ik had echt zenuwen ( ik praat nogal moeilijk over men gevoelens) maar ik durf het en vraag het hem. Alleen kan hij het niet goed appreciëren omdat hij wil slapen, morgen moet hij vroeg op om te gaan werken. En hij wordt boos.
Dus ik ben absoluut radeloos, en gefrustreerd. Ik zie hem doodgraag, maar ik raak het echt beu. Ik wil volop genieten van het leven en van hem, maar ik weet niet of ik het nu verkeerd aanpak, of gewoon overdrijf.
Auteur