Hee,
Sorry.
Echt, heel veel sorry hiervoor. Maar eugh ik moet alles gewoon even kwijt want ik voel me weer vreselijk. Als je geen zin hebt hierin, lees het dan gewoon niet aub. Ik begrijp dat jullie me een aansteller vinden, want dat ben ik ook gewoon, zeker tegenover andere mensen, maar ja, ik voel me slecht en dat is nu eenmaal zo. Het maakt me niet uit of je me serieus neemt, ik weet dat ik jong ben, maar echt...pubers hebben ook gevoelens.
Het heeft deze keer niet met die ene jongen (W) te maken, hij kan me zo goed als niks meer schelen.
De meesten weten waarschijnlijk wel dat ik verliefd op hem was/ben En dat hij een half jaar gedaan heeft alsof ie me leuk vond?
Nou nu heb ik zoveel Twijfels...
Ik was van 30 december tot 6 januari op vakantie met 4 gezinnen, (de laatste dagen nog 2). Allemaal vrienden van m'n ouders en hun kinderen, waarvan 1 mijn beste vriendin is. En ja, ofcourse was haar broer er ook bij...
Damn, elke keer als ik met hem op vakantie ben krijg ik een crush op hem, gewoon omdat ie knap is etc. Maar deze keer was het anders, mijn doel was om geen crush op hem te krijgen, maar ja...deze vakantie ben ik juist heel veel met hem omgegaan.
ik denk dat ik echt verliefd ben op hem, omdat ik nu ook weet hoe geweldig aardig, leuk, lief en grappig hij is. Maar dat kan gewoon niet, ik ben gestoord. Hoe kan je nu zomaar van de ene op de andere week verliefd zijn op iemand anders? Dat kan gewoon echt niet.
Pff, ik Begon W al minder leuk te vinden omdat ik weet dat hij me haat, maar ja...nu weet ik niet wat ik precies voor hun voel, en dat is zo vreselijk frustrerend. Ik weet wel dat W echt vreselijk gemeen is en T niet.
En ik vind het ook wel heel rot om verliefd te zijn op T , dat hij de broer is van een van mijn beste vriendinnen maakt niks uit, zij zou het geweldig vinden, maar ik weet gewoon dat hij me niet leuk vindt. Nja...we waren vaak samen bezig maar dat was dan gewoon eten of een gezelschapsspel spelen, of in het zwembad gewoon wat praten. We hebben ook samen naar the hunger games etc gekeken. En door een dom spel (het is zoiets als waarheid durven of doen) hebben we gekust (idk waarom, ik wou het eerst niet, omdat het raar is maar hij vond het niet erg om te doen en hij kuste liever mij dan een van z'n zussen of z'n vriend). Maar sowieso betekent dat allemaal niks. En ja...nu ben ik weer thuis, dan zie ik hem amper, behalve elke ochtend op de veerboot op weg naar school, maar dan praten we toch nooit. Ik ga het echt missen allemaal, hij is voor mij echt een heel goede vriend geworden tijdens die vakantie. En, het is ook stom dat ik er met niemand over kan praten, mijn vriendinnen Weten wie hij is, of ze zitten op dezelfde school.
En dan zit ik nog met mijn hobby, skaten.
Ik twijfel zo hard of ik het na 4 maanden weer ga doen, ik weet zeker dat ik er niks meer van kan. Ja ik neem lessen, maar dat is maar 1 uur per week. Ik kan ook gewoon komen skaten zonder lessen om te oefenen. Maar dat durf ik niet want danis W er bijna altijd. En ja sowieso gaan jullie zeggen "gewoon doen, het Komt wel goed" maar dat is niet zo, ik heb het al 1 keer gedaan, en ik blokkeerde van de stress en ik heb gewoon bijna 2 uur gewacht totdat hij wegging.
Sorrysorrysorry.
En bedankt als je dit gelezen hebt ofzo. Ik hoop dat je dan niet half dood bent.
Ik stuur wel een koekje ofzo.
Auteur