[Natasja]

Hallo allemaal,

Dit is voor mij een hele tijd geleden dat ik hier iets heb gepost.. Desondanks dat ik hier lang niet ben geweest, is mijn leven nog altijd een puinhoop. Op het moment kan ik nergens iets kwijt, dus dan maar via deze weg.. Mijn naam is Natasja en dit is mijn probleem.

Zes jaar geleden leed ik aan anorexia. Dat was een anderhalf jaar complete hel.. Ik heb toen iedereen om mij heen buitengesloten en aan familie.. Daar heb ik nooit wat aan gehad.. Echter, mijn beste vriend heeft me altijd bijgestaan, ondanks dat zijn moeder in die tijd was overleden was hij er. Ik daarentegen was er niet... Een egoïstische bitch noem ik mezelf, ik was alleen maar bezig met die anorexia, waardoor ja zo ver ging het wel, dat ik in het ziekenhuis belandde. Met mijn beste vriend ging het ook niet zo goed, hij pleegde zelfmoord. Mijn wereld stortte toen in, zover dat kon. Maar toch de enige persoon die serieus om mij gaf was weg. Er was een leegte.. Ik was boos, verdrietig en ik voelde me ongelofelijk alleen..

Niet lang daarna kreeg ik mijn eerste echt lange relatie. Helaas is dat stukgelopen, maar ik heb nooit spijt gehad van die relatie. Hij heeft me echt geholpen om mijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. Toch begon het een jaar na de beëindiging van de relatie weer mis te gaan bij mij. Ik voel(de) me lelijk en niks waard.. De anorexia begon zich weer te ontwikkelen. In de tussentijd begon ik wel met werken.. Hier leerde ik mijn huidige vriend kennen. Dit was anders dan mijn vorige relatie.. Puur en echt, met passie en liefde.. Ik was nooit echt van ware liefde en nog steeds niet, maar dit voelde toch heel anders. Beter en mooier. Het eerste halfjaar ging het vlekkeloos, maar ik kampte nog met anorexia en dat wist hij. Voor het eerst in tijden was ik open geweest. In ieder geval, ik kwam erachter dat hij mijn probleem met een ander meisje besprak, zijn beste vriendin. Ik was woedend en voelde me heel erg verraden.. En vanaf dat moment is alles misgegaan niet alleen met mijn relatie, maar ook met mijzelf. Ik ben gebroken en moe.. En die relatie is zo uit de hand gelopen.. Dat meisje staat tussen ons in en hij heeft me allerlei leugens verteld... En ik heb hem gebeten en geslagen.. Zijn ouders accepteerden die relatie sowieso niet echt, maar sinds die bijtafdruk helemaal niet meer.. We hadden elke dag ruzie en sinds gister is het gewoon klaar.. En die relatie maakt me niet eens zoveel uit.. Maar ik ben opnieuw mijn allerbeste vriend kwijt.. Voor de tweede keer.. En die pijn kan ik niet aan... Ik heb mijn portie al gehad en ik weet dat ik het niet meer aankan. Ik heb genoeg gehad... Hij was eigenlijk het enige wat me nog draaiende hield.. En nu dat weg is, hoeft het niet meer.. Ik ben zo ontzettend bang voor wat er gaat komen.. En ik weet niet wat ik moet doen.. Ik moest dit verhaal kwijt, maar ik weet gewoon niet aan wie... Ik voel me zo schuldig en zo waardeloos.. De pijn is echt onverdraaglijk.. Weet iemand raad, iets? het maakt niet uit wat... Maar alsjeblieft niet dat het beter is dat hij weg is.. Want dat is niet zo.. Groetjes Natasja

[Happy_Man]

Wat een moeilijke situatie Natas,

Ik ga je vandaag nog een bericht sturen maar ik moet eerst nog even iets af maken.

Hou vol kanjertje.

[Happy_Man]

Ik ben zo vrij geweest om je even een PB te sturen.

[marcel]

Natasja, Waar maakten jullie dan iedere dag ruzie over ? anorexia of anders ?
Als je mijn vriendin zou zijn en je zit met een anorexia probleem waar ik maar weinig van weet dan zou ik er ook over praten met vrienden welke die ik 100% vertrouw om op die manier aan informatie en advies te komen om je zo te kunnen helpen.
Het is wel goed van je dat je openlijk met je vriend over jouw probleem praat,    de meeste mensen met anorexia verstoppen dat.
Ik hoop dat je goed voor jezelf blijft zorgen maak jezelf niet kapot via die rot ziekte.
Je heb 3 of 4 keer een relatie met een jongen gehad dus de jongens vinden jouw wel leuk en als je goed voor je zelf blijft zorgen vind je wel een nieuwe vriend en misschien een die oud met je wil worden.
Succes en sterkte.

[musicismylife]

Ajj, ik snap heel goed dat dat een moeilijke tijd was (en nog is).
Ik snap ook heel goed dat bij familie het moeilijker is dingen kwijt te kunnen.
Eén ding: je moet je niet lelijk of waardeloos voelen.
Niemand is waardeloos!
misschien is het moeilijk zo te vinden, maar er zijn altijd wel een paar mensen (of je het nou van ze weet of niet) waar jij heel belangrijk voor bent (en andersom).
Vergeet nooit dat die mensen ook het beste met je voor hebben, en dat je zeker niet waardeloos bent, je hebt voor familie en vrienden ook een belangrijke betekenis!
Geef nooit op, ik had ook een moeilijke tijd.
die is nou wel verder achter de rug (bijna helemaal) maar ik weet zeker dat het met jou ook goed komt!
Het lijkt of dat er geen einde gaat komen aan die tijd, maar als je jezelf nou eens een tijdje rustig terugtrekt uit al die drukte, helpt dat ook. even geen gezeur aan je hoofd.
en vooral niet minder of niet gaan eten omdat je denkt dat je lelijk of dik zou zijn, want dat is volgens mij hetgeen wat de situatie heeft gevormd en het alleen maar moeilijker maakt, toch?

Ik wens het beste voor je!

Greets
Musicismylife