Ik denk eerst altijd even goed na voordat ik iets op schrijf. Waardoor mijn pen bevriest en mijn vingers blauw aanslaan door de kou. Dat laatste meende ik niet.
Wisten jullie dat veel mensen met een depressie de avond haten? Alsof het enige rustpuntje zich vol moet proppen met het doornemen van de dag. Waneer je einderlijk is na kan denken over je 'ver van perfecte' leventje. Het (voor veel mensen) pijnpunt van de dag
Waar wil ik heen?
Ik wil heen naar waar het vandaan komt.
Vandaag viel me op dat ik niet mocht lachen als ik iemand anders tegen de muur aan ram. HUH? Waarom niet? Hier wordt je dan namelijk bestempeld als gek. Toen ik op mijn 10e vrolijk over straat wandelde, werd ik omver geduwd. Op die verschrikkelijk harde bodem dat men asfalt noemt. Het was vernederend. En hun kwamen niet meer bij. Dacht ik dat ze gek waren? Nee, ik dacht, wacht maar.. later als ik zo sterk en groot ben, is het andersom..
Auteur