ik heb heel vaak dat als ik naa mijn eigen handen kijk, dat ik dan het gevoel krijg dat die niet van mij zijn, is beetje moeilijk uit te leggen...Ik kan ze dan wel gewoon heel goed bewegen enzo, maar het lijkt dan net alsof ik wel gewoon mezelf ben, maar mijn handen van een ander zijn...
Een patiënt ervaart een scheiding tussen zichzelf en de wereld, zijn identiteit of lichamelijkheid. Mensen die deze gemoedstoestand hebben ervaren, beschrijven het leven vaak alsof het een film is, onecht of wazig. Het besef van de eigen persoonlijkheid wordt minder (vandaar de naam). Wie de symptomen heeft en in de spiegel kijkt, lijkt een onbekende te zien, maar is tegelijkertijd op de hoogte van zijn identiteit. (bron: wikipedia)
maar een psychiater... Sorry maar ik heb niet met psychiaters :|is er geen andere manier?En is het erg?
Maar wat is een psychose? Internet geeft wàt vage dingen :S
Dus ik weet niet of ik wel hulp(?) kan zoeken, zonder ouders kan t niet -minderjarig-&ze nemen t niet serieus....
Ik denk dat ik inderdad ff aankijk hoe het gaat, als het binnen een paar weken (in de zomervakantie) nog niet beter gaat, ga ik naar de huisarts..Lijkt jullie dit een goed idee.. Of is het toch echt noodzakelijk nu al te gaan?
Het is lastiger voor mij naar de huisarts te gaan, door mijn ouders die dit van mij niet echt geloven... En zonder hun kun je niet gaan (kan wel, maar ik weet echt zeker dat als ik dat doe zonder hun, dat ze heel boos worden als ze er achter komen!)
Ze zijn nu weg, maar als ze vanmiddag thuis zijn zal ik het nog een x tegen me moeder zeggen...
ze zeiden dat zevme wel geloofden, dat als het echt zo door bleef gaan ik naar de dokter moest.en dat ze het rot vinden en dat ze het raar.vonden... maar dat ik het goed in de gaten meost houden.