Zo'n drukte in mijn hoofd.
Gedachten, speculaties, realiteit, wat wat is is moeilijk te onderscheiden.
En hoe het is hoe het komt is moeilijk om te begrijpen.
Ik ben een dromer, maar wil wel realistisch blijven, ik leef in mijn eigen wereld, en probeer toch de wereld van anderen te begrijpen.
Ik heb tikken die anderen niet hebben, en hoe het komt, i dont know do you?
Vanaf kleins af aan is het al duidelijk dat ik anders ben, of hoe mijn ouders het noemen, bijzonder ben.
Uren lang kan ik op de schommel zitten en in mijn eigen wereld weg dromen, die schommelende beweging maakt ik overal, in de auto, op de fiets, voor ik ga slapen, en als ik me niet goed voel doe ik het zelf als ik gewoon op een stoel zit.
Rijke fantasie, daar ontbreek ik niet aan, ik vertel dingen die onwerkelijk zijn, maar in mijn gedachten is alles wat ik vertel waar.
Ik kan me afsluiten voor de wereld, als ik niet wil dat ik dingen mee krijg doe ik dat ook niet, ik sluit me op in mijn eigen hoofd.
"is er iets?" nee laat mij maar, ik red het wel.
Dat zijn woorden die ik zo vaak gesproken heb, omdat velen mij niet begrijpen.
Mijn redeneringen en gedachtengangen zijn anders dan die van velen.
Op alles heb ik mijn eigen visie en mijn eigen beeld, die vaak afwijkt van wat anderen denken.
Ik leef in mijn hoofd, mijn gedachten zijn te vergelijken met een stad, drukte, vele zijstraten waar je makkelijk verdwaald raken, je komt onderweg zoveel andere gedachten tegen, files, opstoppingen, ze zorgen ervoor dat ik mijn eigen gedachten niet meer begrijp.
Mijn eigen dingen doen, mijn eigen structuur, word die verbroken, dan ben ik weer net een drukke stad.
Speculaties, hoe komt dit toch?
Ben ik gewoon anders, ben ik een nieuwetijds kind, ben ik licht autistisch, ik zou het niet weten.
Zoveel redeneringen over waarom ik zo ben heb ik al gehoord.
Meer dan dat ik bij kan houden.
Toch hebben velen pas door dat ik anders ben dan velen als ze me goed kennen, aan de buitenkant valt niets te zien.
Paniek aanvallen, woede aanvallen, huilbuien , momenten dat ik niet meer in een groep of mensen massa kan zijn, zijn allemaal onderdeel van mijn leven.
Als ik zo'n moment heb denken mensen die mij niet kennen wat stelt die zich aan.
Mensen die mij goed kennen weten dat dit bij mij hoort.
Wat het is, joost mag het weten,en als die het mij ook wil vertellen zou het fijn zijn want ik weet het niet.
Anders, bijzonder, niet normaal, je mag het me allemaal noemen,,, maar dit ben ik..
Ik ben een persoon met een gebruiksaanwijzing, en ik ben degenen die die gebruiksaanwijzing willen lezen dankbaar..
Drukte zo'n drukte in mijn hoofd..
Maar of ik stilte en rust wil weet ik niet, want dit ben ik.
(hier hoeven mensen niets mee maar ik wou het gewoon even kwijt)
Auteur