Misschien even een dikke kick, dat zei dan maar zo.. Ik zeg 1 ding, als je voor de trein gaat, dan ben je echt niet goed in je hoofd.. Gisteravond heb ik het zelf mee mogen maken dat er 1 voor mijn trein was.. Ik ben echt nog nooit zo geschrokken.. De toeter, de knal en dan het getik tegen ramen van uitwerpselen en weet ik veel wat.. Die hele vertraging kon me niets schelen.. Maar die ervaring.. Echt niet leuk om mee te maken.. Echt 100'en mensen in de trein die geschokt zijn, in tranen uitbarsten en bij elkaar komen om te praten.. Het is gewoon echt niet leuk als je na zo'n geweldige dag, geconfronteerd wordt met iemand die het niet meer wilt.. Je hebt niet alleen je ouders, maar ook de machinist, de conducteur en vele reizigers met wat je doet.. Keep that in your mind.
Naast dat vind ik zelfmoord nog een egoistische zaak.. Je wilt zielig gevonden worden of iets wakker schudden: maar mensen: iedereen gaat door met zijn of haar leven. Je kunt niet verwachten dat we tot onze dood om die persoon zullen huilen. Dus ook de mensen die zelfmoord willen plegen: zet het uit je hoofd en ga door met je leven!
Je kan zelfmoord wel egoistisch vinden, maar plaats je eens in een zo'n persoon. Zo iemand die denkt mischien dat alles wat hij/zij doet fout is, iedereen alleen maar lastig valt, dat alles voor iedereen beter is als hij/zij dood gaat. Als je zo denkt en je pleegt zelfmoord, kan iemand er buiten wel zeggen dat het egoistisch is, maar diegene zelf had alleen maar de bedoeling om niemand meer lastig te vallen. Nou vind ik het wel dat als je de gedachtes hebt je hulp moet zoeken, maar zeg niet meteen dat iemand die zelfmoord wilt plegen egoistisch bezig is.
Mensen gaan echt niet snel uit zichzelf hulp zoeken. Ze hebben meestal andere nodig om die stap te durven zetten en met hulp kan je je nog steeds jaren slecht blijven voelen.
Maar kom op, zelfmoord is echt buiten alle proporsies.
Waarom? Als je denkt dat die uitweg voor jou het beste is? Als je de enige hoop nog daarin kan vinden? Als je bang bent voor je toekomst en wat er nog meer kan gaat gebeuren? Als je je hele leven al vecht voor datgene wat je nog nooit heb berijkt? Als je bang bent voor het heden en niet terug kan kijken naar het verleden? Als je je hele leven al pijn, machteloos en alleen heb gestaan. Dat je niet beter weet.. Dat je niet weet van een goed bestaan. Wat is dan uberhaupt het verschil tussen slecht en goed? Als je die verschillen niet goed kan ontwikkelen, en denkt dat je hele leven zo rond gaat, dan vraag ik me af hoe je kan leven zonder dat ooit iemand van je heeft gehouden, zonder dat je ooit een knuffel heb opgevangen of bewondering voor je had..