[Karian]

Lieve forumleden,

Misschien zit ik hier nog niet zo lang, maar ik wilde gewoon even een verhaal bij jullie kwijt. Ik weet dat dit verhaal zichzelf uiteindelijk wel gaan oplossen, maar ik voel me op het moment een beetje ellendig en moet me er even over uitlaten.
Iets langer dan een maand geleden heeft mijn vriend het op een heel onverwacht moment met me uitgemaakt. Met redenen die voor mij moeilijk waren om te accepteren, maar die ik wel begreep. Zoals iedereen zou doen stortte ik die dag volledig in; veel gehuild en verschrikkelijk gebaald. Het laatste doe ik nog steeds. Hij is een super, super, superlieve knul en ik zou hem erg graag te vriend willen houden en hij mij ook. Dat zijn we dan ook wel van plan.
Ik wil dit langzaam opbouwen en vandaar heb ik hem die hele maand niet gesproken, om alles te laten zakken. Natuurlijk is een maand daar veel te kort voor, maar ik heb vorige week dinsdag toch de gok gewaagd en eventjes met hem afgesproken wat te gaan drinken in Delft. Dat was echt gezellig, ik voelde me evenveel op mijn gemak bij hem als voorheen. Het afscheid echter was vervelend; ik voelde weer dat oude, bekend gevoel op komen... ik wilde bij hem blijven, niet al weg gaan na twee uurtjes!

Nou ja... ik baal gewoon nog steeds heel erg en wil hem stiekem nog steeds terug. Ik reken er niet op dat dit gaat gebeuren, maar ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt

Bedankt voor jullie luisterende oren,
Karian

[Happy_Man]

Ik denk dat hier juist de valkuil ligt bij verbroken relaties.
Het aan willen houden van een vriendschap.

Een vriendschap is alleen mogelijk wanneer er bij geen van beiden meer gevoelens zijn, en wanneer er bij geen van beiden nog de wens leeft om de relatie te herstellen. Zolang er één is die graag herstel wil, zullen er altijd valse verwachtingen tussen jullie in staan, en zal eigenlijk iedere ontmoeting op een teleurstelling uitdraaien.

Is vriendschap met een ex dan nooit mogelijk ? Ja, natuurlijk wel.
Maar dan zal eerst de breuk verwerkt moeten worden. Moet er geen verwachting meer zijn, en moet je weer gelukkig kunnen zijn met jezelf. En dat is iets wat tijd kost.
Het is helemaal niet vreemd wanneer je een jaar verder bent voordat je zo ver bent. Tot die tijd zou je eigenlijk geen contact meer moeten hebben.

Pas wanneer alles verwerkt is kan je pas weer beginnen om voorzichtig en langzaam de vriendschap opnieuw op te bouwen. Ik geloof graag dat je het helemaal niet leuk vindt om dit te horen. Maar geloof me, dit is de enige manier om het te laten werken. Nu krampachtig aan hem vast houden om zijn vriendschap niet kwijt te raken zal je alleen onnodig veel pijn bezorgen.

[Janneman]

Hey Karian,

Dat is wel een vervelende situatie waar jij in zit ja Ik denk dat je verhaal doen hier wel iets helpt, tenminste, dat hoop ik.
Goed volgehouden, een hele maand! Ik geef Happy Man wel gelijk maar weet ook wel hoe moeilijk het in het begin is om iemand gewoon te vergeten of aan vriendschap te werken. Ik ben blij dat je zelf ook wel inziet dat een maand erg kort is. Dat zal eerder jaren duren ja.

En in tussen tijd zal je hem wel eens zien of met hem afspreken en dat zal dan nog wel eens uitlopen op een teleurstelling of vervelende herinneringen. Maar dat hoort denk ik ook bij het verwerkingsproces. Je kan zo je best doen iemand uit je gedachte te bannen en hem niet te zien maar dat is moeilijk. Als er wat tijd over heen gaat en je wat teleurstellingen achter de rug hebt dan zal het vanzelf minder worden en krijgt de vriendschap misschien wel een kans! En dat is absoluut mogelijk!

Een ex-vriendin van mij maakte het een jaar of 5 geleden na ruim 2 jaar een relatie te hebben gehad uit omdat het te normaal begon te worden en de spanning was weg. Misschien gaf ik haar te weinig aandacht op een gegeven moment. Tot ze nog geen paar weken erna ervan door ging met iemand anders en ik was er kapot van en kwam er toen pas achter wat ik kwijt was. Maanden lang hebben we heen en weer geruzied en gepraat. Kunnen lachen en schelden. Toen maanden lang geen contact meer gehad en pas een jaar later elkaar weer eens ontmoet. Inmiddels zijn we beste vrienden en houden van elkaar als vrienden (zonder meer gevoelens of jaloezie, ja het kan echt ) Zelfs toen we beide een nieuwe vriend/vriendin hadden nog vaker met z'n allen leuke dingen gedaan.

Krampachtig aan hem vasthouden zou ik niet doen, maar dat maak ik ook niet uit jou verhaal op. Hem totaal verbannen uit je leven tot je er over heen bent lijkt me lastig. Ik denk dat het wel goed is elkaar zo nu en dan nog eens te zien. Maar ja, het sleutelwoord blijft tijd. Ach, het beste medicijn tegen liefdesverdriet is nog altijd het spontaan, onverwachts, ontmoeten van een nieuwe vlam heh, maar ik zou er niet wanhopig naar op zoek gaan.

Ik weet niet of mijn verhaaltje van enig nut was. Ik probeerde er een beetje peptalk van te maken!

Sterkte jewel! Je komt er weer helemaal bovenop en over een paar jaar denk je er aan terug met een glimlach

We leven met je mee.

Groetjes

Ernst

[Karian]

Dankjewel voor jullie uitgebreide reacties. Ik ben blij dat jullie er hetzelfde over denken
Ik weet inderdaad dat het nog wel een tijdje gaat duren voordat ik eroverheen ben, maar dat komt uiteindelijk wel in orde.
Om hem in de tussentijd (misschien maximaal eens per maand?) te zien, daar zie ik het kwaad niet van in. Ik denk dat het juist wel goed is om telkens geconfronteerd te worden met het feit dat het niet anders is dan het is.
Ik heb expres een maand gewacht totdat ik er zeker van was dat ik er genoeg overheen was om weer een beetje contact met hem te hebben. Anders had het echt veel pijn gedaan en daar had ik weinig behoefte aan.
Ik weet dat vrienden worden een streven is wat misschien niet word bereikt, maar ik ben realistisch genoeg om te weten dat dit kan. Mijn eerste vriend en ik zijn nu ook gewoon vrienden en dat gaat echt prima.
Iedereen gaat er anders mee om, maar de beste manier is inderdaad om elkaar gewoon de tijd en afstand te geven die er nodig is om het voorbij te laten gaan. Tuurlijk hoop ik stiekem dat het weer goed komt, maar aan de andere kant weet ik donders goed dat het alleen goed komt op de manier zoals het goed moét komen, met een vriendschap, met een relatie of met helemaal niks. Ik wacht het wel af en sta zo goed mogelijk open voor alle opties.
Er is meer in het leven dan een relatie en dat weet ik. En al mis ik de dingen in de relatie, ik weet zeker dat er wel meer mannen zijn waar ik zo over mijn bol verliefd op kan worden als mijn ex-vriend. Momenteel alleen nog even niet...

Groetjes,
Karian