Ik probeer mezelf alleen in te leven in de situatie en haar proberen te helpen..
Dingen die hij niet leuk vind aan me probeer ik elke keer weer te veranderen. Ik wil hem gewoon zograag. Vragen durf ik ook niet meer.. Wat moet ik nou doen?
Het zijn van die kleine dingen,zoals: Dat hij zei dat ik te stil voor hem was, toen werd ik ineens heel druk. En toen zei hij weer dat ik teveel energie had, toen mixte ik het een beetje. Of dat we in een discussie zaten over mijn cijfers, toen ben ik beter gaan leren en zo ging het maar door.. Ik kan er niks aan doen. Hij zegt soms ook gewoon: 'Nee, ik vind haar denk ik niet leuk.' En als ik dan op het puntje sta om hem te vergeten, dan komt hij weer met: 'Maar ik weet het nog niet zekker want ze is wel mooi enzo..' En zo stort ik dus zelf al spygisch in..
Ben het niet helemaal met je een Peter. ze lijkt wel zelfstandig en niet kwetsbaar, maar meer dat ze veel over heeft voor haar vriendje omdat ze van hem houdt.Maar het lijkt erop dat je het gevoel krijgt alsof je vriendje je te veel probeert te veranderen en dus te veel probeert te doen, wat je niet fijn vind. Alsof hij andere meisjes in gedachten heeft en je zoals die meisjes probeert te maken.Of zit ik er naast?Groetjes,Steffen