[Roxanne]

Ik heb al iets meer dan 2 jaar een relatie met een jongen.
In het begin ging alles goed, maar nu loopt het niet zo goed.
Ik blijf mijn best proberen om het allemaal aan te kunnen,
maar voor mij is het te veel.
Hij laat mij gewoon niet vrij, ik krijg geen adem.
Vanaf dat ik even een beetje tijd wil voor mijzelf,
vanaf dat ik even 5 min. niet antwoord,
heb ik alweer 5 nieuwe berichten van hem gehad.
Mijn moeder zegt ook dat het erover is.
Ik moet dus continue al mijn aandacht op hem zetten,
dag in, dag uit.

Ik heb ook geen lucht, ik mag nooit eens iets doen zonder
dat hij weet wat ik precies aan het doen ben.
Ik mag met geen enkele andere jongen contact hebben.
Ook is hij van plan om nooit te gaan werken later,
ik ga alles mogen doen.
Ik ga 't huis komen van hard werken,
en ik ga mogen beginnen aan het huishouden...
Ik houd wel van hem en zo,
maar ik kan dit gewoon niet meer aan...
Wat zouden jullie doen?

[Happy_Man]

Hai Roxanne,

Ik heb je van de week al eventjes gesproken en volgens mij is er niemand die jou hoeft te vertellen waar je goed aan zou doen. Volgens mij ben je bijdehand genoeg om dit zelf te kunnen bepalen. Ik denk ook dat dit de reden is dat je deze vraag hier hebt neergelegd.

Je weet het zelf heel goed, je bent alleen bang en zoekt een stukje bevestiging.

Volgens mij hoort het in binnen een relatie zo te zijn dat je jezelf er prettig en gelukkig in voelt. Alleen houden van is denk ik niet genoeg. En ik geloof er helemaal niets van dat jij jezelf op dit moment prettig en gelukkig voelt. Eigenlijk heb ik eerder het idee dat jij jezelf ongelukkig voelt in deze situatie.

Misschien ben ik bevooroordeelt maar wanneer ik lees hoe jouw vriend in het leven staat, hoeveel beperkingen jouw vriend aan je oplegt, ga ik bijna denken dat het iemand is uit een andere cultuur dan de Nederlandse of de Belgische.

Het is op zich al te zot voor woorden dat er van je verlangt wordt dat je continue voor hem klaar staat, maar dat jij geen enkel contact meer mag hebben met andere jongens gaat alle grenzen te buiten. Het ontbreekt er nog net aan dat hij je opsluit in een kooitje.

Het zal toch niet zo zijn dat jij hem in de toekomst volledig gaat verzorgen ? Jij voor het inkomen zorgen, jij voor hem koken, jij voor het huishouden zorgen, jij voor de kinderen zorgen, en dat hij hele dagen languit op de bank gaat liggen ?

Ik zie onder jouw naam de volgende kreet staan: "Somewhere, somehow", geloof me, er zijn genoeg jongens te vinden die jou wel met respect willen en kunnen behandelen, somewhere, somehow.

Oh ja, nu nog wat je moet doen. Denk hier zelf nog eens heel goed over na, volgens mij kom je er best zelf wel uit

[Roxanne]

Bedankt voor de steun Happy_Man :-)

Mijn vriend is gewoon belgish, net als ik.
Hij is eigelijk wel engels, zijn mama is engels,
net als het grootste deel van zijn familie.
Zelf heeft hij ook 6 jaar in Engeland gewoond,
en nu praat hij 't huis nog altijd engels.
Ik denk niet dat het daar aan ligt,
want volgens mij hebben die mensen dezelfde
manier van leven als wij.
Al zeggen ze wel dat engelse mensen
nogal altijd hun gedacht willen.

Ik voel me inderdaad totaal niet gelukkig in deze situatie.
Ik zie zelfs geen toekomst voor mij.
Maar sinds valentijn zijn we verloofd en nu voel ik me
nogal vastgeketend aan hem.
Alsof ik niet meer weg kan.

Ik ben ook zo bang dat ik nooit meer iemand anders zal vinden,
als ik van hem weg ga.
Het is mijn droom later een echt gezinnetje te krijgen.
Maar met hem is mijn eerste, serieuze relatie.
En ik ben bang dat ik achter hem alleen zal moeten blijven...

[verkauft]

engelsen zijn tog heel anders dan nl/be (licht ook aan waar engels) dat er thuis engels gepraat word moet je zelf weten XD
je bent nog jong en ik weet zeker dat er zat lieve jongens zijn die je niet alles verbieden en ook zelf mee willen helpen, en aan de trant van je eerste bericht dacht ik, net als happy man dat je zelf het antwoord al weet.
met een relatie hoor je je (meestal dan het kan soms tegen zitten;) ) goed te voelen en blij te zijn , ook een belangrijk iets is dat alles goed is verdeeld. ik heb het idee dat bijde punten tog echt missen bij jouw.
mvg
verk

[te weinig tijd]

je kan zeggen dat je even iets rustiger aan wilt doen omdat je het gevoel hebt dat ie je verstikten leg uit waarom je dat gevoel hebt zodat hij er aan kan werken

[Happy_Man]

Goh, jij weet iedere keer weer met nieuwe verrassingen te komen

Zoals ik al zei, ik kreeg de indruk dat er een cultuurverschil mee speelde, maar dit hoeft uiteraard niet. Ook in West Europa kom je mensen tegen die er ongebruikelijke ideeen op na houden.

Ik vraag mij een beetje af wanneer dit claimerige gedrag is begonnen. Is dit iets van het laatste half jaar, sinds jullie verloofd zijn ? Of speelde dit al voor jullie verloving ? In het laatste geval vraag ik mij af waarom jullie verloofd zijn. Was je bang om hem te kwetsen ?

Ik begrijp dat een verloving net even iets zwaarder weegt dan een relatie maar aan de andere kant, je zult niet de eerste zijn die een verloving verbreekt en ook zeker niet de laatste. Voel jezelf in godsnaam niet met 2 handen gebonden nu. Wanneer je er echt geen heil in ziet kun je beter voorkomen dat er een huwelijk komt dan dat je straks moet gaan proberen een huwelijk te beeindigen. Een huwelijk sluiten is in een half uurtje gedaan. Een huwelijk beeindigen kost maanden (zo niet jaren), handenvol geld en levert over het algemeen bergen stress en frustraties op. En dan heb ik het nog niet over de situatie dat er ook nog kinderen zouden zijn.

Ik zeg je niet dat je het nu meteen op moet geven. Het is misschien nog de moeite waard om een heel erg goed gesprek met hem te hebben. Maar wees dan wel heel duidelijk tegen hem. Geef ook duidelijk aan dat je op de huidige manier geen heil meer ziet in jullie relatie.
Vervolgens is het aan hem om er al dan niet iets mee te doen.

De angst om nooit meer iemand anders te vinden lijkt mij een beetje ongegrond. Er zijn genoeg jongens die een meisje/vrouw wel op waarde weten te schatten en met respect weten te behandelen. En om heel eerlijk te zijn vind ik je ook wel erg jong om al verloofd te zijn. Sommige dingen mogen best iets later in het leven plaats vinden

Sterkte,