Ik zal het even in het kort proberen uit te leggen en zo simpel mogelijk, want eigenlijk is het hartstikke ingewikkeld. Vorige zomer leerde ik een jongen(ik zal hem X noemen) kende met wie ik goed bevriend raakte. naja we voelden ons zelfs eigenlijk wel aangetrokken tot elkaar. Op een avond gaf ik een feest bij mij thuis en toen hebben we ook gezoend, en een paar weken later weer. toen bleek dat een goede vriend (die heet dan maar Y) van hem, wie ook wel een vriend van mij is, mij leuk vond. Y vond het dus, begrijpelijk, niet leuk dat we gezoend hadden. X en ik deden om die reden een hele tijd niets meer op elkaar uit maar ik vond hem altijd nog wel aantrekkelijk. in die tijd ontmoette X een ander meisje(L) met wie hij af en toe zoende maar niet kreeg. Een paar maanden later bracht X me thuis. We zoenden, en gingen qua voelen iets verder. Ik dacht eerlijk gezegd helemal niet aan L of Y maar genoot er gewoon van. Een paar weken later kwam X bij mij thuis en gingen we weer verder, veel verder. Niet het, dat wou ik niet, maar wel verder. L zat al die tijd wel in mijn achterhoofd maar ik wou er niet aan dnken ofzo. ot ik heb er na vroeg. Hij zei dat ie erg in de war was, want hij vond L erg leuk maar mij ook, maar wist dat als ie met mij zou nemen Y vreselijk kwaad zou worden (Y was nog steeds niet over me heen) Ik vond dat hij die keus moest maken en liet hem een tijdje met rust. Hij koos voor L. tuurlijk deed dat pijn en ergens in mijn achterhoofd voelde ik me gebruikt, maar dat verdrong ik, wou ik niet weten. Nu fietste ik gister met hem naar huis na het uitgaan, we stopten ergens omdat hij iets moest repareren aan zijn fiets. We hadden beide iets op maar dit is eigenlijk geen excuus. nee het is helemaal geen excuus. Ik voelde zijn armen om me heen en knuffelde hem terug. We zoenden. Waarom weet ik niet. Ik snap het niet. Ik heb spijt. Vreselijk veel spijt. Hij ook tegen over L. want hij houd zielsveel van haar. WE hebben het haar (nog?) nietverteld. en hij wil dat liever ook niet doen omdat hij haar niet kwijt wil raken. Ik vind dat hij zelf moet beslissen ofhij het verteld of niet, mar ondertussen weet ik dat ik ontzettend veel spijtheb. Hoemoet ik hier mee leven? Ik eeet wel dat het nooit meer gaat gebeuren. Van de eerste keren dat we zoenden en verder gingen heb ik een spijt, maarvan de laatte keren wel. Hoe kan ik ezelfooit vergeven? En wat denken julli vandeze situatie?