Hee,
Ik ben 15 jaar, en ik heb een probleem met een jongen.. Ik weet al van anderen dat ik door moet met me leven enzo maar op een schaal van 1 tot 10 hoe gek ik op hem ben is dat echt 600000000 ofzo, misschien nog wel meer. Ik kan me er niet over heen zetten en ben 24/7 met hem bezig.
Hier is dus mijn verhaal:
In december hadden we open podium op school en toen in de avondvoorstelling heb ik hem verteld dat ik hem leuk vond en hij zei dat hij mij ook leuk vond maar niks met me wou. Dus ik dacht oke afsluiten klaar. Volgende dag hadden we nog 2 voorstellingen en toen ik aan het zingen was ging hij bij mij alleen kijken. Dus ik had de volgende avond nog gevraagt van wat bedoelde je nou gister en hij zei van ja ik wil niks met je zei ik al. En toen zondagnacht om een uur of 3 whatsappte hij mij dat hij mij eigenlijk ook leuk vind dus ik had wat met hem en was helemaal blij enzo. Na een week hadden we afgesproken en gezoend maar daarna begon die droog te doen en uiteindelijk zelfs te negeren. Toen op een vrijdag heeft hij me gedumpt, was ik helemaal kapot van en toen in de nacht zei die weer dat hij het niet meende en niet zo bedoelde en van me houd. Dus ik zei dat hij het eerst moest bewijzen want geloofde het niet, dus volgende dag deed die heel lief enzo, maar die avond zei hij van ja ik vind je heel leuk maar ik ben verliefd op iemand anders.
Toen zaten er 2 weken tussen en zei hij dat hij niet wilde dat ik hem een klootzak vond en dat hij me nogsteeds leuk vond en als die naar me keek dacht die 'wow' dus ik nam weer met hem. We hadden een maand, 14 februari ging alles super tussen ons en volgende dag ook tot ik met hem was bij de kluisjes en 3 van zijn vrienden kwamen. Ik stond er een beetje bij en toen die vrienden even wegliepen zei hij tegen mij , doorlopen doorlopen doorlopen niet omdraaien.
De dag erna zouden we afspreken maar hij had geslapen bij een van zijn vrienden, later kwam hij er mee dat die naar de stad moest met zijn moeder maar ik las op twitter dat een van zijn vrienden had getweet dat ze met hem naar de stad waren. Op zondagavond vroeg ik of die me nog leuk vond en hij zei nee niet meer en toen was het dus uit.
Na een paar weken begon hij weer met flirten, en ik ging daarin mee omdat ik hem nogsteeds heel leuk vond. Het bleef bij flirten want na een week zei ik dat ik meer wilde dan 'friends with benefits' en toen liet hij me stikken. Na weer een paar weken begon hij opnieuw met flirten en ik ging daar weer in mee want ja ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten. Na 2 weken begon ik weer over verkering en zei hij dat hij me nog leuk vond maar niet meer met me wilde omdat hij het geweldig vond met me af te spreken en hij zich helemaal fijn en zichzelf voelde maar dat het op school niet ging. Dus die avond begon ik erover dat hij zijn gevoelens niet echt uit en dat hij zo niet gelukkig word. Hij antwoordde niet maar een vriend van hem had zijn mobiel en wist mij te vertellen dat ik hem stalk en dat ik wel vaak genoeg gedumpt was en het nu dus wel duidelijk was. Ik was boos, gekwetst en was er klaar mee maar na een paar dagen mistte ik hem weer verschrikkelijk.
Na weer een paar weken begon het flirten opnieuw (dom van me he?). Ik ging er weer op in maar dit keer leek het serieus anders, hij zei lieve dingen, noemde me engeltje, zei dat ik therapeut moest worden omdat ik mensen zo goed help, was er voor me, kwam weer wat voor me op in de klas en ergens op school bij de kluisjes toen bijna iedereen al weg was heeft hij me gezoend. Die vrijdag hebben we afgesproken en gezoend enzo, en ik zei dat ik hem nog heel leuk vond en hij zei dat hij het wel wilde proberen. Toen hij wegging zei die dat hij erover na zou denken. Vervolgens heb ik het hele weekend niks meer van hem gehoord, op maandag deed hij alsof er niks gebeurt was en alsof ik niet bestond. Op dinsdag deed hij dat nog dus ben ik erover begonnen, hij zei dingen als 'ok' en stuurde overal duimpjes op van is goed joh. Toen ik door ging werd hij uiteindelijk boos ofzo en zei dat ik zelfmoord moest plegen, dat hij het expres doet en het doorheeft en dat hij het opzich wel leuk vind.
Na een paar weken, 2 ofzo, had hij opeens uit het niets een vriendin. Ik vroeg aan hem via dm 'heb je een vriendin?' hij zo: ja. Dus ik vroeg wie, en na 7 uur kreeg ik antwoord. '*naam*' dus ik zei 'Ja was ik al achter nadat je me 7 uur negeerde' toen kreeg ik een whatsapp van hem met 'je had me ontvolgt kon niet reageren, ik heb met *naam* ' Dat had hij al gezegt dus het kwam over alsof hij me jaloers wou maken ofzo. Een paar dagen later vroeg hij aan mij 'heb jij iets met *naam*?' wat mijn beste vriend is. Ik zei daarop expres 'nog niet', volgende dag tweette ik vrolijk met die jongen en toen heeft hij me ontvolgt. Na een paar dagen volgde hij me opeens weer. Ik tweette toen 'wakker' en precies 1 sec erna tweette hij 'wakker' terwijl hij een uur daarvoor al op whatsapp was geweest. Op school in de klas kijkt hij me de hele tijd aan en nu is het uit met zijn vriendin. Hij blijft me aankijken en sommigen uit de klas zeggen ook van 'hij kijkt je dromerig aan en na.'
Ik wil hem nogsteeds supergraag terug, ik lach voor hem in de hoop dat hij misschien voor mijn lach valt ofzo. Maar ik kan niet meer lachen nu het is al zo lang zo en ik kan hem maar niet vergeten. In/na de zomervakantie zie ik hem waarschijnlijk nooit meer en die gedachte maakt me bang en laat me me rot voelen. Ik kan niet zonder hem en heb hem nodig. Wat wilt hij nou? Waarom geeft hij me nog zoveel aandacht? Als die klaar met me was zou die me toch niet hele tijd aankijken?
Groetjes.
Auteur