hallodoei:
ik wil me zelf best acepteren maar hoe kan dat. ik weet dat ik moet acepteren dat ik veel dingen niet kan. maar dat is nou net wat ik niet doe. ik doe die dingen die ik volgens hun niet kan. maar kan je een voorbeeld geven dan van hoe ik me zelf zal moeten acepteren.
Weet je wat het punt is, met een handicap als deze moet je blijven vechten, waarschijnlijk de rest van je leven, maar als je ouder wordt zul je merken dat je heel erg gegroeid bent en zul je dubbel zo trots zijn als een 'normaal' persoon.
Ik heb vroeger ook gedacht oh was ik maar normaal want ik kan dit niet en ik kan dat niet. Later dacht ik fuck it, hoe bedoel je ik kan dat niet, ik kan het wel, net zo goed als ieder ander, ook al kost het mij meer moeite, meer energie enz, ik zal mezelf (en anderen) bewijzen dat ik net zo normaal ben als wie dan ook! En dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. De psycholoog waar ik een tijd bij liep was stomverbaasd dat ik op het HBO zat en dat ik het zo verschrikkelijk goed deed, dat ik mijn propedeuse binnen de 2 jaren gehaald heb (ik had wel uitstel gekregen, maar kreeg het toch voor elkaar om het binnen de 'normale' normen te doen).
Blijf vechten voor jezelf meid, en ja je bent anders, maar weet je dat maakt ons speciaal. En een ieder die dat niet kan zien, die denkt dat je je maar aanstelt, dat het niet zo erg is, omdat een handicap als autisme (of iets in die trant) kun je op het eerste oog niet zien, dus dat is moeilijk te accepteren voor mensen, maar wij weten hoe het echt zit. En de mensen di eons echt kennen en echt van ons houden kijken verder dan de stempel die op je hoofd wordt gedrukt en zullen zien wie je echt bent. Onthoud dat!
Auteur