[vlindertje]

Ik denk dat iedereen wel heeft gehoord wat er was gebeurd met die jongen uit Urk. Ik ken hem niet, woon ook niet in de buurt, maar 't heeft mij zo erg geraakt. Ik moet er sinds die tijd elke dag aan denken en loop elke dag te janken omdat ik me zo hulpeloos voel, dat ik niets kan doen meer voor hem of voor z'n nabestaanden. Ik denk nu weer veel te veel na over waar hij is, hoe erg hij moet hebben geleden en wat er na de dood is. Ik ben ook heel erg bang voor de dood..

[peter]

De dood is iets waar we als mensen eigenlijk niet bij stil willen staan. Ieder mens sterft en dan.....
Maar daar willen we liever niet aan denken. We willen genieten, ik net zo goed als ieder ander....

Allereerst komt jouw directe post van dit bericht een beetje naar aanleiding van het bericht uit Urk dat die jonge jongens zomaar Dirk hebben doodgestoken. Dat is een heel triest iets waar ik met mijn verstand ook niet bij kan. Wat bezielt de ene mens om de andere zomaar dood te steken, zomaar, om een meningsverschil of een ruzie. Natuurlijk ben je dan ls persoon als je zoiets doet, gewoon ziek.

Je zegt ook dat je bang bent voor de dood. Ik ben dat ook. Er zijn mensen die bang zijn voor de dood, omdat ze niet weten wat er dan met hen gebeurt.
Ik ben nieuw op het forum, dus we kunnen elkaar nog niet heel goed kennen, jij en ik niet, maar ook alle anderen die meelezen/meepraten, dus ik weet nog niet veel over hoe jullie denken.
Voor mij persoonlijk: ik ben opgevoed in een gereformeerd gezin en dat is ook mijn stellige levensovertuiging. Voor mij houdt het na de dood niet op, maar zal een mens een oordeel krijgen, van goed of kwaad, ofdat hij in deze wereld God heeft leren kennen in zijn hart.

Niet dat ik nu hiermee een geloofsdiscussie aan wil zwengelen. Ik weet uberhaupt niet of deze op dit forum al gevoerd zijn, of hoe jullie mening is. Ik wil alleen mijn eigen visie daarop geven, want daar is tenslotte een forum voor....

[totalwar]

Ik maak me niet echt druk om de dood, maar waarom wil je de nabestaanden helpen, het is niet erg om iemand te helpen, maar soms hebben mensen die iets ergs overkomen niet echt kulp nodig, je moet vertrouwen hebben dat ook mensen zichzelf kunnen helpen en zich erdoorheen kunnen slaan, als de mens dat niet kon, dan zouden we allang uitgestorven zijn.

Dood is inderdaad iets heel natuurlijks, hoewel de manier waarop niet altijd zo natuurlijk is, maar je moet je niet hulpeloos voelen vanwege de dood, dat is gewoon een nieuwe fase in het leven, net zoals je zeg maar de puberteit door gaat. Het belangrijkste is gewoon dat je zoveel mogelijk geniet en doe wat je wilt bereiken voordat je bij die fase aankomt. Soms is het eerder dan je hoopt, maar toch bij de meesten is het pas ver in de toekomst.

Ik zorg er bij mezelf altijd voor dat ik geen dingen doe waar ik spijt van heb en als ik ze wel doe, dat ik ze dan zo snel en goed mogelijk weg werk, zodat ik uiteindelijk geen spijt heb, leef je op zo'n manier, dan is de dood zo ie zo minder erg, want je hebt al wat bereikt in het leven.

Groetjes,

Steffen

[Lisaa]

Ik denk er eerlijk gezegt ook te vaak aan. Maar omdat ik zo twijfel, weet ik niet welke keuzes ik moet maken. Je weet niet wat erna is, en net als volgens mij Peter doet, geloof ik in reïncarnatie. Omdat het leven een soort van kringloop is. Maar niks is natuurlijk zeker. Ik hoop het ook een beetje. Maar als je gewoon gelukkig leeft, moet je je niet druk maken om de dood. Mijn vader zegt altijd: 'Als je dood gaat is het gewoon je tijd.' Misschien is dat zo.

[peter]

Je weet niet wat erna is, en net als volgens mij Peter doet, geloof ik in reïncarnatie. Omdat het leven een soort van kringloop is.

Hoi Lisaa,

Ik reïncarnatie geloof ik niet. De mensen die daarin geloven, denken eigenlijk dat je in een leven hierna terugkomt op aarde, als mens weer, maar kan ook zijn als kat of hond.
Dat geloof ik niet. Ik geloof dat wij na dit leven geoordeeld zullen worden over welke keuzes wij in dit leven hebben gemaakt en dat wij dan onze eeuwige bestemming zullen krijgen, dat kan goed zijn of kwaad.
Zo staat het in de Bijbel, nl.

Over de dood: de dood is, vooral ook voor nabestaanden, een zeer moeilijk iets. Ik heb de dood de afgelopen 2 jaar vaak in het oog gezien. In een 2 jaar tijd heb ik een stuk of 7 mensen om me heen verloren die voor mij veel betekend hebben. Je voelt je dan machteloos.
Als je zoiets ziet, iemand ligt daar maar, terwijl je er eerst mee gelachen hebt.

Veel scheelt het hoe je rouw verwerkt.
Als ik kijk naar mezelf: binnen een half jaar (18-08-2007 en 30-01-2008) verloor ik mijn beste hartsvriend en mijn opa.
Ze hebben allebei veel voor me betekend in mijn leven. Toen ik gepest werd, was mijn opa er voor me. En mijn hartsvriend was er om me te leren hoe ik beter met anderen en mezelf om kon gaan. Hij gaf me tips en alles.
De band die ik met die hartsvriend had, was uniek. Mijn familie wist van zijn bestaan, maar verder niet. En zijn familie wist van mijn bestaan, maar verder niet. Toen Onno (zo heette hij) stierf, heb ik niets meer van de familie gehoord dan een belletje dat hij er niet meer was. Ik heb ook geen kans gehad om te condoleren, hem nog eens te zien of afscheid te nemen. Ik kan er ook met niemand meer over praten.
Bij mijn opa lag dat anders. Ik heb hem nog gezien. We hebben als familie gehuild bij de kist en we hebben hem als familie begraven. Ik heb het toen verwerkt en geweten dat opa nooit meer terug zou komen.
Onno heb ik nooit kunnen verwerken. Ik denk dat ik nog zowat elke dag aan hem denk, ook omdat ik geen afscheid heb kunnen nemen.

(sorry dat ik van die lange verhalen kan schrijven, ik hoop dat ik jullie niet verveel    ) maar wat ik wil zeggen is dat het heel veel scheelt voor de verwerking van de nabestaanden hoe iemand sterft, hoe oud en hoe je afscheid heb kunnen nemen.

[Lisaa]

'Voor mij houdt het na de dood niet op, maar zal een mens een oordeel krijgen, van goed of kwaad, ofdat hij in deze wereld God heeft leren kennen in zijn hart.'
Omdat jij die zin gebruikte dacht ik dat dus.

Dus je bedoelt net zoals hemel en hel?
Wat zielig dat je naar niemand toe kon voor Onno. Waarom wist niemand van de 'speciale' band af? Was dat dan geheim voor de buitenwereld?

En wat je verhalen betreft, beter te lang met veel helpen informatie dan te kort en dat je er eigelijk niks aan heb. Meestal vind ik het juist prettig als er lange verhalen bij topics staan. Dan heeft het verhaal wat meer inhoud.

[vlindertje]

Ik zou gewoon willen dat de mensen die zo dicht bij hem stonden niet meer verdrietig zijn.. Ik wou gewoon dat het nooit gebeurd is. Mijn vriend zit op de school waar Dirk ook op zat, hij vertelde dat die 2 jongens die erbij waren weg waren gerend toen die van 15 een mes trok, maar dat ze Dirk nog wel hebben horen schreeuwen.. Ik maak het in m'n hoofd zo echt, alsof ik er zelf bij was. Ik voel me gewoon zo hulpeloos dat het is gebeurd, dat ik er niets meer aan kan doen. Ik zeg ook van mezelf dat ik een christen ben, maar als het erop aankomt (zoals bij Dirk dus), kan ik er niet 100% vertrouwen in hebben dat hij echt bij God is, dat hij het daar beter heeft. Hij heeft zo erg geleden, en die manier waarop hij dood heeft moeten gaan vind ik zo verschrikkelijk..
Ik ben ook bang om mensen te verliezen van wie ik hou. Ik vind de dood eng, omdat je niet weet wat er komt. Ik ben niet zo nuchter dat ik denk: achja, iedereen gaat dood, ik kan er beter maar van genieten.
Waarom is er niet gewoon iemand die zegt hoe het leven in elkaar zit, wat ons doel is, wat er gebeurt na de dood. Het is gewoon het gemis van die mensen die dood zijn. Het voelt zo vreselijk dat je ze niets meer kan zeggen, niets meer kan vragen. Je bent bang, omdat je niet weet waar ze zijn. Wat ze voelen.
Veel mensen geloven dat je 'niks' bent na de dood, maar dat kan ik ook niet geloven.. Waarom zou je dan nu leven? waarom denk je dan zo veel? Waarom ben je dan zo mooi gemaakt, waar leef je dan voor? Ik kan het gewoon nooit snappen, ik wou gewoon dat er nooit iemand dood ging...

[De Paperaaste]

ik ben niet bang voor de dood, totaal niet zelfs.
ik kom zo vaak met de dood in aanraking dat t me echt niet uitmaakt.
als god vind dat mijn tijd gekomen is dan neemt ie me wel van de aarde af, en zo is t

[peter]

'Voor mij houdt het na de dood niet op, maar zal een mens een oordeel krijgen, van goed of kwaad, ofdat hij in deze wereld God heeft leren kennen in zijn hart.'
Omdat jij die zin gebruikte dacht ik dat dus.

Dus je bedoelt net zoals hemel en hel?
Wat zielig dat je naar niemand toe kon voor Onno. Waarom wist niemand van de 'speciale' band af? Was dat dan geheim voor de buitenwereld?

En wat je verhalen betreft, beter te lang met veel helpen informatie dan te kort en dat je er eigelijk niks aan heb. Meestal vind ik het juist prettig als er lange verhalen bij topics staan. Dan heeft het verhaal wat meer inhoud.

Lieve Lisaa,

Ik heb vrij bedachtzaam mijn woorden gebruikt, omdat ik ook niet wist wie er hier op het forum zaten.
Maar je hebt gelijk. Ik geloof inderdaad in een hel en een hemel na dit leven.

De mensen wisten wel dat Onno en ik goed met elkaar overweg konden, maar zij konden zich niet inleven met de speciale band die Onno en ik hadden.
Om zo te zeggen: als ik twee woorden zei, wist Onno wat ik bedoelde. De andere twintig woorden hoefde ik niet meer te zeggen.....
Pas na zijn dood ben ik dat zo gaan waarderen.
Het was geen geheim voor de buitenwereld, meis. Maar zoals je zelf ook wel zult weten, valt liefde niet te dwingen. Als ik tegen mijn familie praat over Onno, is het van "o ja, die, we weten nog wel wie het was" maar niet over wat hij voor me betekend heeft. Dat weet niemand, dan Onno en ik. En ik kan het hem niet meer vertellen, wat hij voor mij betekend heeft....  :'(   

Dankjewel voor je compliment over mijn uitgebreide verhalen. Ik weet dat ik vrij uitgebreide verhalen kan hebben, maar ik heb het lierst dat mensen er dan ook iets aan hebben. Beter dan een kort, half verhaal.

@ lieve vlindertje
Ik snap de pijn die je voelt. Ik heb meegelopen met een begrafenis, een jongen die jonger is dan ikzelf ben. Je zou die ouders willen troosten, maar je kunt niets doen. Bij de dood valt een mens stil. Ik heb uit eigen ervaring gemerkt dat je woorden dan tekort schieten, ook al kun je praten als de beste persoon van de wereld. Die jongen komt er niet mee terug.......
Ik begrijp wat je bedoelt als je zegt "ik wou dat het nooit gebeurd was". Zo vaak heb ik er ook naar gekeken. Maar je kunt er niets aan doen, meis.
Je leeft het in in je gedachten, wat er gebeurd is, maar of je dat wel of niet doet, het is zo gebeurd. Ik zou daarom proberen om het een beetje van je af te schuiven, hoe moeilijk het ook is en hoe goed je gevoel ook is.
Ik waardeer het echt wel aan je, dat gevoel. Heel veel mensen tegenwoordig proberen het een beetje van zich af te schuiven, maar ik ontmoet hier een meisje die het er serieus moeilijk mee heeft.
Dat betekent dat je je serieus probeert in te leven in de gevoelens van je medemens, maar je kunt dat alleen echt niet aan. En geloof me, ik heb het al vaak genoeg geprobeerd.
De manier waarop Dirk is gestorven, is ook verschrikkelijk. Een manier waarop je niemand gunt, te lijden. Als de ene mens net iets meer heeft dan de andere, wordt een mens jaloers. Dat zie je ook bij de jongens die Dirk vermoord hebben, maar je kunt er niets aan doen.
Ik heb zelf serieus al vaak gedacht (en nog steeds).... Als ik erbij was, had ik dit of dat gedaan.
Maar je was er niet bij. Het heeft zo moeten zijn en daar kun je echt niets aan doen.

Ik ben het met je eens, het blijft vreselijk om iemand te verliezen van wie je veel houdt. Ik heb het al een aantal keer meegemaakt en het went nooit.
Ik ben ook niet zo nuchter, als het op de dood aan komt. Ik geloof in wat er in de Bijbel staat, en dan komt het er maar op aan.
Een heel mooi nummer, (niet gereformeerd, maar algemeen, vind ik in het nummer van Mieke Telkamp, waarheen waarvoor http://www.youtube.com/watch?v=82ETSM59Nqg) waar ook de vraag wordt neergelegd, waarheen gaan wij en waarvoor zijn wij op aard). Misschien ken je het al.

De woorden die je gebruikt als je zegt, waarom zouden wij dan nu leven, maken indruk op mij.
Zo voelt het mij ook. We zijn op deze wereld niet voor niets geschapen. Dood is niet dood. Er wacht ons iets na dit leven.

Ik heb het gevoel dat je een echte piekeraar bent. Geeft niets, meis, ben ik ook. Beter te piekeren over het leven dan overal maar los overheen te stappen.
Een mens is uniek. Al geloven veel mensen in de evolutie, ik kan maar niet geloven dat wij van een aap (of ander dier) zomaar mens geworden zijn. Het verstand en de schoonheid (en de manier om te praten) hoe kunnen wij dat zomaar van apen of andere dieren overgenomen hebben?

Tot slot: een mens is door God geschapen om eeuwig te leven. In de volmaakte schepping ging de mens ook nooit dood. Alleen de mens wilde meer. Dat is nu nog zo, en weer steeds erger. Als de ene mens iets heeft, dan wil de andere mens het ook, en nog net iets meer. En doordat wij net zoveel wilden zijn als God, daarom hebben wij ook teveel gewild, en moet een mens sterven.

[vlindertje]

Dank je voor je antwoord. Die tekst van dat liedje is inderdaad mooi, maar in het Engels vind ik hem mooier dan die versie.
Begrafenissen vind ik verschrikkelijk moeilijk.. De laatste keer was van de tweede vriend van mijn oma. ik heb bijna de hele dienst zitten huilen. Vooral het in de kist mogen kijken vind ik eng. Diegene is dan niet meer dezelfde. Diegene is er niet meer, leeft niet meer in dat lichaam. Je vraagt je af waar diegene is heen gegaan.
Ik ben best een piekeraar, ja.. Ik ben ook een jaar bij een maatschappelijk werkster geweest om me te helpen met mijn angst voor de dood en misschien ook wel voor het leven, dat maar doorgaat en je kunt er niets tegen doen.
Ik wou dat ik het zomaar van me af kon schuiven. Ik weet dat het geen zin heeft om erover na te denken, om erover te huilen, maar op een of andere manier voelt het goed om erover na te denken, alsof het wat helpt, totdat je beseft dat het allemaal nutteloos is.
En wat als ik doodga? Als ik nu zo twijfel, kom ik dan wel in de hemel? ik kan wel allemaal vragen opschrijven die allemaal in me hoofd zitten, mja dat heeft hier verder ook geen zin.. Ik moet maar vertrouwen dat God er is, dat Dirk veilig is, dat het allemaal wel goedkomt. Ik kan er toch niet tegen vechten.
Ik had ergens in Griekenland ergens op een bordje gelezen:
Man are not made to understand life, but to live it.
Dat vond ik een hele mooie tekst, gaf me wel wat rust dat ik er niet over na hoef te denken, maar gewoon moet leven.

[peter]

Ja, die is ook heel mooi. Amazing grace. Als ik dat nummer hoor, loopt er vaak nog een rilling over mijn rug... 

Begrafenissen zijn ook heel moeilijk. Ik was al 22 jaar toen ik voor het eerst iemand in zijn kist zag liggen, en heb het kort daarna nog een aantal keer gezien. Het is een eng gezicht.
De ziel is uit het lichaam en het leven ook.
In de Bijbel staat dat de ziel naar zijn eeuwig huis gaat, naar de hemel of naar de hel.
Als mens zijn wij meestal niet veel met de dood bezig. We schuiven de dood het liefste erg ver weg. Daar willen we niet aan denken. Dat duurt nog zo lang. Ik kijk maar naar mezelf.
Maar we worden niet allemaal oud.
Of Dirk veilig is, weten we niet. Wij kijken allemaal naar mensen die gestorven zijn, met de hoop dat ze goed af zijn. Daar is niets mis mee. Dat is een stukje naastenliefde en dat is ook goed. Maar de keuze die Dirk in dit leven gemaakt heeft, kan hij niet meer terugdraaien. Hij is er niet meer.

Wij zijn er nog wel. Maar de tijd tikt door. We weten niet hoelang we op deze aarde zijn, en het is dus niet onbelangrijk om wat meer met de dood en het hiernamaals bezig te zijn.

[peter]

ikzelf ben niet bang voor de dood. in iedergeval als ik er niks van voel snap je:P

Nee, maar dat is voor het hier en nu.
Maar het leven houdt met doodgaan niet op, verre van dat!

[xxLoveMyKissxx]

Ik ben er juist bang voor,
  Gwn het gevoel al je sterft en dan??

MAar goed

xxx Lizzy

[peter]

Ik ben er juist bang voor,
  Gwn het gevoel al je sterft en dan??

MAar goed

xxx Lizzy

Heb je weleens iemand zien sterven?
Dat schijnt ook een heel aangrijpend iets te zijn. Ik heb het zelf gelukkig ook nog niet meegemaakt.

Maar ik vraag me af ben je vooral bang voor het sterven zelf, dat je lichaam dood gaat, of ben je bang dat je niet weet wat erna zijn zal?

[xxLoveMyKissxx]

Heb je weleens iemand zien sterven?
Dat schijnt ook een heel aangrijpend iets te zijn. Ik heb het zelf gelukkig ook nog niet meegemaakt.

Maar ik vraag me af ben je vooral bang voor het sterven zelf, dat je lichaam dood gaat, of ben je bang dat je niet weet wat erna zijn zal?

Neej Peter dat gelukkig niet,
Maar waarscheienlijk gaat het niet lang duren.
Me oma heeft een Maagbloeding ofzow iets.

Allebei wel..:

Hoe je sterf waar,, de personen die om je geven..
Zijn voor mij dingen waar ik em toch wel zorgen bij maak.
het kan onverwacht gebeuren elke dag kan je laatstezijn.
You Don't Know.

xxx Lizzy