ik heb vanaf me 16de een aantal relaties gehad die eigenlijk allemaal zwaar kut waren of zwaar fucked up eindigde (excuses voor mijn taal). Op mijn 18de besloot ik om maar gewoon af te wachten en me meer te focussen op school, school liep ook niet zo lekker toen. Ik had toen nog een date en dat liep daarna ook op niks dan ruzie uit.
dus ik wachte af en ging gewoon verder met me leven. Toen vroegen twee vriendinnen van me mee naar een of andere fair. Ik had geen zin, maar ik had nog minder zin om weer een heel weekend thuis te zitten en te niksen. Dus ik besloot om toch maar mee te gaan.
Het was best gezellig en uiteindelijk liepen ik, een van mijn vriendinnen en een vriend van ons die ons gebracht had met een andere groep mee (mijn andere vriendin was allemaal vrienden van haar tegen gekomen).
Bij die groep liep een leuk meisje waarmee ik veel aan het praten was. Aan het einde van die dag toen we naar huis gingen maakte we met z'n alle een groepsgesprek aan op whatsapp (zo kwam ik aan haar nummer xD). Ik besloot haar ook persoonlijk iets te sturen en we bleven elke dag gezellig appen. De manier van appen veranderde steeds een beetje naar wat meer dat van een stelletje.
We besloten om een keer samen wat af te spreken (nog best een gedoe als je ver uit elkaar woont)
uiteindelijk spraken zij en ik iets af, we gingen schaatsen en ik bleef die avond bij haar thuis eten.
Daarna moest ik met de trein terug naar huis. Toen mijn trein aankwam stonden we kort te zoenen en zo begon onze relatie. Aanstaande zaterdag is dit een jaar geleden

Maar het punt dat ik hier wil maken: leef gewoon je leven en doe dingen die je leuk vindt. Je komt vanzelf wel iemand tegen. En soms is die persoon gewoon niet de juiste en dat doet pijn. Maar ga daarna gewoon weer verder met je leven. Elke ervaring is een les ook al lijkt dat niet altijd zo te zijn. Ik heb een aantal dingen geleerd van mijn exen, ben niet blij dat het mijn exen zijn, maar ik ben wel blij met wat ze me geleerd hebben. Ondanks de pijn die ze me gedaan hebben, ben ik blij met de les die ze me geleerd hebben.
(sorry voor het enorm lange verhaal, soms kom ik opeens met een heel levens verhaal aanzetten)